Η Κατερίνα Βολονάκη, για τους 100 ασθενείς με κορωνοϊό που νοσηλεύτηκαν, για τις αγωνίες τους και την ανάγκη να παραμείνουμε προσεκτικοί
Να δίνεις νύχτα-μέρα μάχη με το θεριό, κι η αποστολή να είναι μία: «πώς θα σωθούν ζωές»!
Να είσαι στο προσκέφαλο των ασθενών με Covid στο πιο μοναχικό τους ταξίδι, κι αν πεις να φύγεις για λίγο από το νοσοκομείο να αναπαυτείς, να φροντίζεις να ενημερώνεσαι για τα τελευταία δεδομένα, για τις πιο έγκυρες θεραπείες γιατί ό,τι γνώριζες χθες μπορεί να έχει ξεπεραστεί σήμερα.
Και να εμψυχώνεις τους συγγενείς, να δίνεις θεραπείες και να λύνεις τις απορίες εκείνων που το περνούν στο σπίτι, ακόμα και μίνι ιχνηλατήσεις να κάνεις! Κι ο κίνδυνος από μια απροσεξία, ο αόρατος εχθρός να σου επιτεθεί, να είναι ορατός.
Η Δρ. Κατερίνα Βολονάκη, παθολόγος επιμελήτρια Α΄, Διδάκτωρ του πανεπιστημίου Αθηνών, είναι στην πρώτη γραμμή, είναι η υπεύθυνη γιατρός του Τμήματος Covid, του νοσοκομείου της Ρόδου. Στο πρόσωπό της ευχαριστούμε όλο το ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό του νοσοκομείου μας, τους τραπεζοκόμους, τις καθαρίστριες, γιατί όλοι τους είναι οι σύγχρονοι ήρωες αυτής της παράξενης εποχής.
Έκανε Χριστούγεννα με τους ασθενείς της, βγήκε μια μέρα και ξαναβρέθηκε μαζί τους άλλες δύο συνεχόμενες. Έτσι, ζουν οι άνθρωποι με τις άσπρες μπλούζες που τώρα ντύνονται, κι αστροναύτες και η πολύωρη χρήση της ειδικής μάσκα τους αφήνει σημάδια στο πρόσωπο!
«Καμία επανάπαυση, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν περισσότερα δεδομένα και μέχρι να εμβολιαστεί άνω του 60% του πληθυσμού, μου λέει ενώ ρίχνει μια ματιά στα κανάλια που δείχνουν τους πρώτους εμβολιασμούς. Ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς».
Θα ξεκινήσω να σας ρωτώ για κάτι που δεν απαντήθηκε ποτέ ξεκάθαρα, κ. Βολονάκη! Πόσοι ασθενείς έχουν νοσηλευτεί με κορωνοϊό, στο νοσοκομείο της Ρόδου;
Ο κάθε ασθενής που παρουσιάστηκε με πυρετό ή βήχα ή δύσπνοια, νοσηλεύτηκε καταρχήν στο Τμήμα Covid, μέχρι να έχει την απάντηση του μοριακού τεστ, κάτι το οποίο έχουμε σε ένα 24ωρο. Στο Τμήμα Covid, έχουμε νοσηλεύσει μέχρι τώρα 500 άτομα εκ των οποίων τα περίπου 100 ήταν ασθενείς με κορωνοϊό. Οι μισοί από αυτούς τους 100 νοσηλεύτηκαν κατά το μήνα Νοέμβριο. Τρεις έχασαν τη ζωή τους, επτά διασωληνώθηκαν, εκ των οποίων οι έξι διασωληνώθηκαν το τελευταίο τρίμηνο και διακομίστηκαν.
Δηλαδή αν ήταν 100 οι ασθενείς που νοσηλεύτηκαν, στην κοινότητα πόσα θετικά κρούσματα υπήρξαν;
Πολλαπλάσια των πολλαπλασίων. Τουλάχιστον δεκαπλάσιοι από αυτούς που νοσηλεύτηκαν. Το λοκντάουν ωστόσο έχει μειώσει πάρα πολύ τον αριθμό των κρουσμάτων, κατά τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
Η περιοχή της Ρόδου η οποία έχει δώσει τα περισσότερα κρούσματα, ποια είνα;
Είναι ο Αρχάγγελος.
Όμως τα rapid test που έγιναν τις τελευταίες μέρες στον Αρχάγγελο, τα οποία είναι περισσότερα από 300 έδειξαν μόλις τρεις θετικούς! Πώς το εξηγείτε αυτό; Κρύφτηκαν οι επικίνδυνοι ή αυτά τα τεστ δεν δείχνουν;
Τα τεστ αυτά ήταν τα ταχέα αντιγονικά τεστ «rapid», τα οποία θετικοποιούνται όταν κάποιος νοσεί με συμπτώματα, συνήθως. Το μοριακό τεστ είναι αυτό που θα μας έδειχνε το ποσοστό των ασυμπτωματικών φορέων, κι όχι τα rapit test.
Έπρεπε να γίνουν μοριακά τεστ, δηλαδή!
Σαφώς.
Φοβάστε κ. Βολονάκη; Για εσάς την ίδια ρωτώ. Για τις ώρες στο νοσοκομείο, για τη στενή επαφή με τους ασθενείς Covid, για κάτι που μπορεί να σας ξεφύγει και να γίνει το κακό!
Και φοβάμαι και ανησυχώ. Όλοι φοβούνται και οι γιατροί και οι νοσηλευτές. Απλώς μαθαίνουμε τον τρόπο να το διαχειριζόμαστε. Όχι τον φόβο μας, να διαχειριζόμαστε τον κίνδυνο. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι αυτός εξαλείφεται.
Έχει μολυνθεί από τον ιό, προσωπικό του νοσοκομείου μας!
Σαφώς, έχει εκτεθεί το υγειονομικό προσωπικό, κι έχει νοσήσει, ευτυχώς κανείς μέχρι στιγμής με σοβαρά συμπτώματα.
Το επιθυμούσατε να είστε εσείς η υπεύθυνη γιατρός της Μονάδας Λοιμώξεων του Νοσοκομείου της Ρόδου, το θέλατε;
Το θεώρησα υποχρέωσή μου να βοηθήσω στην οργάνωση του Τμήματος, το οποίο χτίστηκε από το μηδέν και λόγω του ειδικού ενδιαφέροντός μου στις λοιμώξεις, το θεώρησα υποχρέωσή μου.
Στο νοσοκομείο της Ρόδου, έχουμε ανάγκη από ένα μηχάνημα το οποίο μπορεί να γλιτώσει τουλάχιστον έναν στους πέντε ασθενείς από διασωλήνωση
Είναι σκληρή η καθημερινότητά σας. Πώς θα την περιγράφατε;
‘Έχουν περάσει 10 μήνες μεγάλης έντασης και αγωνίας, η οποία δεν σταματά τη στιγμή που φεύγεις από το χώρο του Νοσοκομείου. Είσαι επί ποδός πολέμου 24 ώρες το 24ωρο γιατί θα φύγεις από το νοσοκομείο και μετά θα πρέπει να διαβάσεις τη νέα βιβλιογραφία η οποία είναι καθημερινή, είναι καταιγιστική, να παρακολουθήσεις σεμινάρια διαδικτυακά από καθηγητές του εξωτερικού, κλινικών που έχουν πιο μεγάλη εμπειρία, ώστε να είσαι σίγουρος ότι αυτό που κάνεις για τους ασθενείς σου είναι το σωστό… Είναι τεράστια η ευθύνη να λες «τι μπορώ να κάνω παραπάνω, ποια είναι η πιο έγκριτη θεραπεία βάση των τελευταίων δεδομένων…». Στους 10 αυτούς μήνες περάσαμε από πολλά στάδια, μάθαμε για το χρόνο επώασης, τον τρόπο μετάδοσης… Μέσα σε 10 μήνες αναπτύχθηκε τόσο μεγάλη γνώση για το νόσημα όπως ποτέ και για τίποτα στο παρελθόν.
Τί σας κάνει την πιο μεγάλη εντύπωση με τους ασθενείς σας, πώς αντιδρούν, τί σας λένε;
Οι ασθενείς έχουν αγωνία, έχουν ακούσει πολλά. Τουλάχιστον ένα 40% από αυτούς εκδηλώνει διάφορα ψυχολογικά προβλήματα. Πολλοί δεν θέλουν να φύγουν από το νοσοκομείο παρά την αποθεραπεία τους. Τεράστια ανασφάλεια. Ή φεύγουν και μας παίρνουν καθημερινά τηλέφωνο» ώστε να αναφέρουν τα συμπτώματα τους και να τους καθησυχάσουμε. Στην αρχή έρχονται με δύσπνοια και δεν το αισθάνονται ότι έχουν δύσπνοια, το οξυγόνο τους είναι χαμηλό. Σ΄ εκείνη τη φάση είναι καλά, η επιδείνωση έρχεται μέσα σε δύο 24ωρα. Το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν οι ηλικιωμένοι τους οποίους τους καταβάλει ιδιαίτερα η νόσος και ψυχολογικά. Συχνά αναπτύσσουν ντελίριουμ (παραλήρημα) και μεγάλη σωματική αδυναμία. Κι εσύ πρέπει να τους εμψυχώσεις, να τους δώσεις φαγητό, νερό, να τους αλλάξεις θέση στο κρεβάτι… Δεν έχουν τη δύναμη να σηκώσουν ούτε το ποτήρι με το νερό για να πιούνε ενώ κανένας δικός τους άνθρωπος δεν μπορεί να βρεθεί δίπλα τους, κι αυτό επιβάλει την 24ωρη δική μας παρουσία κάτι που είναι αδύνατο να συμβεί. Υπάρχει αίσθημα αγωνίας, κι αισθάνονται τεράστια μοναξιά. Ή δεν θέλουν να φύγουν καν όταν αποθεραπευτούν ή θέλουν να φύγουν αμέσως, να πάνε σπίτι τους, όπως μας λένε. Είναι και η κλειστοφοβία. Κλειστό το παράθυρο, κλειστή η πόρτα, το μόνο που θέλουν είναι να φύγουν. Μια γιαγιά 88 ετών ήταν τόση η επιθυμία της να φύγει που μας λέει: «το λογαριασμό παρακαλώ, να πληρώσω να πάω σπίτι μου»! Το τηλέφωνο στο Τμήμα χτυπάει ασταμάτητα και μας γίνονται ερωτήσεις κάθε είδους. Δύο φορές την ημέρα ενημερώνουμε τους συγγενείς τηλεφωνικά, ενώ μπορούν να μιλούν μαζί τους και από κινητό τηλέφωνο. Προσπαθούμε να κάνουμε και μία στοιχειώδη ιχνηλάτηση παρότι δεν είναι δική μας δουλειά. Το υγειονομικό προσωπικό ελέγχεται ανά 15θήμερο, με μοριακό τεστ.
Για τη γιαγιά θέλω να μου πείτε. Έζησε τελικά;
Έζησε.
Και κάποιοι δεν τα κατάφεραν. Πόσοι ασθενείς του νοσοκομείου της Ρόδου πέθαναν, τελικά, να το ξαναπούμε;
Πέντε. Οι τρεις στο νοσοκομείο της Ρόδου και οι δύο, ενώ είχαν διασωληνωθεί και μεταφερθεί σε νοσοκομείο άλλης περιοχής. Στο νοσοκομείο της Ρόδου, έχουμε ανάγκη από ένα μηχάνημα το οποίο μπορεί να γλιτώσει τουλάχιστον έναν στους πέντε ασθενείς από διασωλήνωση. Το μηχάνημα αυτό γλιτώνει ανθρώπους από το να μπουν σε μονάδα εντατικής θεραπείας. εκτός του νησιού.
Ποιο είναι αυτό το μηχάνημα, το έχετε ζητήσει, πόσο κοστίζει;
Το έχουμε ζητήσει. Εδώ και μήνες το ζητάμε. Από την αρχή ο Ροδιακός λαός μας έχει στηρίξει με πολλές δωρεές, πολύ σημαντικών μηχανημάτων για την οργάνωση του Τμήματος Covid όπως και η Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου. Ωστόσο στην παρούσα φάση έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη τουλάχιστον ενός, στην πραγματικότητα χρειαζόμαστε δύο ή και περισσότερα μηχανήματα χορήγησης οξυγόνου υψηλής ροής High flow nasal oxygen (HFNO), του οποίου το κόστος είναι περίπου 3-4.000 ευρώ δηλαδή μόλις το ένα τέταρτο του κόστους μίας αεροδιακομιδής. Αυτό το μηχάνημα μπορεί να γλιτώσει ασθενείς από τη διασωλήνωση κάτι το οποίο συνεπάγεται αεροδιακομιδή σε άλλο νοσοκομείο, με ΜΕΘ COVID εκτός νησιού.
Δεν έχουμε καταλάβει ακόμα όλοι σ΄ αυτό το νησί γιατί η Ρόδος που είναι πρωτεύουσα νομού, δεν κατάφερε να δημιουργήσει ΜΕΘ Covid και πρέπει οι άνθρωποι να διασωληνώνονται και να φεύγουν για άλλα νοσοκομεία της χώρας! Τι φταίει;
Το θέμα είναι ότι πρέπει να έρθουν γιατροί, και γιατρούς δεν έχουμε. Σ΄ όλη την Ελλάδα οι εντατικολόγοι έχουν προσληφθεί σε νέες μονάδες Covid, μεγαλύτερων κέντρων. Δεν υπάρχουν διαθέσιμοι να στελεχώσουν ένα περιφερειακό νοσοκομείο.
Μάλιστα! Με τη γρίπη τι γίνεται, δεν εμφανίστηκε έως αυτή τη στιγμή.
Αυτό που έχει καταπιεστεί πολύ και δεν υπάρχει, είναι η γρίπη. Έχει καταπιεστεί από τον κορωνοϊό, από τη μάσκα και από τον εμβολιασμό κατά της γρίπης.
Δεν σας ρώτησα, το εμβόλιο θα το κάνετε;
Θα το κάνω, εννοείται ότι θα το κάνω. Έχω εμπιστοσύνη στο εμβόλιο. Το mRNA δεν ενσωματώνεται στο ανθρώπινο DNA, δεν καθιστά κίνδυνο, δεν είναι καινούργια κατηγορία εμβολίων. Προσοχή όμως εδώ: Η διενέργεια του εμβολίου δεν αντικαθιστά τα μέτρα προφύλαξης του κοινού. Καμία επανάπαυση, τουλάχιστον μέχρι να υπάρξουν περισσότερα δεδομένα και μέχρι να εμβολιαστεί άνω του 60% του πληθυσμού.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων όταν κάναμε αυτή την κουβέντα. Τη ρώτησα για τις γιορτές.
«Να παραμείνουμε στη φούσκα του ο καθένας, μου είπε. Να παραμείνουμε στο δικό μας περίγυρο. Να μην αναμειχθούμε με άλλες φούσκες».
Είναι η έκφραση που χρησιμοποιείται από τους γνωρίζοντες το τελευταίο διάστημα για να μας πουν να μείνουμε σπίτι. Ποιος το περίμενε ότι θα έφτανε η ώρα που η προτροπή στον πληθυσμό θα ήταν «μην σπάσετε τη φούσκα σας»!
Πηγή Rodiaki – P Λουλουδάκη
