Και ξαφνικά μας προκύπτει μια πολιτική διακήρυξη, τάχα αγνώστου προελεύσεως, η οποία εμφανίζεται απέναντι τόσο στην πλειοψηφία όσο και στη μειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Μια διακήρυξη ανυπόγραφη, τάχα για να προκαλέσει σασπένς, αλλά που, για κακή της τύχη, τα ΜΜΕ που υποτίθεται ότι την παρέλαβαν, συνεννοήθηκαν μεταξύ τους και αποφάσισαν να την «θάψουν»!!!
Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζει το μοναδικό ΜΜΕ που την δημοσίευσε, η ιστοσελίδα skyrodos.gr, που ξεσκέπασε την … συνομωσία όλων των υπολοίπων που την «έθαψαν»!
Στην κατήφεια της περιόδου, λόγω των γεγονότων που έχουν αλλάξει τη ζωή μας, η αλήθεια είναι ότι λίγο γέλιο μας χρειαζόταν. Και μας προσέφερε άφθονο ο Τώνης Μαρτίνης, αφού ουδείς, ελάχιστα σοβαρός παρατηρητής , έχει την παραμικρή αμφιβολία ότι αυτός είναι ο επίδοξος αρχηγός της πολιτικής κίνησης – φάντασμα και δικό του είναι το περισπούδαστο πολιτικό μανιφέστο, που με τόσο γελοίο τρόπο εμφάνισε ως κίνηση αγνώστων που θέλουν να φέρουν «άνεμο αλλαγής»!
Ποιος σώφρων άνθρωπος θα έκανε ντεμπούτο στα πολιτικά δρώμενα της περιοχής κρατώντας την ανωνυμία του;
Κι όσο ο Μαρτίνης παριστάνει τον Ηρακλή Πουαρώ που τάχα ψάχνει να βρει ποιος κρύβεται πίσω από το μανιφέστο που ο ίδιος έγραψε, ας δούμε την πολιτική διάσταση του θέματος, που σε αντίθεση με τις παραπάνω φαιδρότητες, δεν είναι καθόλου φαιδρή, στο βαθμό που ακέραια την ευθύνη για την γελοιοποίηση της θεσμικής αντιπολίτευσης, φέρει η σημερινή μειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου.
Η παράδοση της αντιπολίτευσης σε έναν άνθρωπο με γνωστό παρελθόν, είναι κατόρθωμα της κανονικής αντιπολίτευσης, που προφανώς δεν έχει καταλάβει τι έχει συμβεί.
Η σημερινή μείζων μειοψηφία, εδώ και πολύ καιρό έχει εκχωρήσει το ρόλο της στον Τώνη Μαρτίνη. Αναμενόμενο εν πολλοίς, όταν από το ξεκίνημα της θητείας φάνηκε ότι ήταν μια μειοψηφία χωρίς πολιτικό στίγμα. Το πώς και γιατί βρέθηκε στη θέση της μείζονος μειοψηφίας, είναι γνωστό και δεν χρειάζεται τουλάχιστον επί της παρούσης να αναλυθεί.
Ήταν η παράταξη που προεκλογικά παρέδωσε ολόκληρη την επικοινωνιακή πολιτική της στον Τώνη Μαρτίνη.
Αρχικά, ταυτίστηκε πλήρως μαζί του. Ήταν μεγάλη η ικανοποίηση του επικεφαλής και των μελών της Συμμαχίας του Μανώλη Γλυνού να έχουν ένα ΜΜΕ δικό τους, για να μπορούν σε περιβάλλον προστατευμένο και χωρίς αντίλογο να προβάλουν τις απόψεις τους. Αλλά και αυτό ακόμα, μέχρι του βαθμού που οι απόψεις τους δεν έρχονταν σε αντίθεση με τις απόψεις και τις επιδιώξεις του Τώνη Μαρτίνη. Αλίμονο αν κάποιος από τη μειοψηφία εξέφραζε κάτι διαφορετικό. Τον επέπληττε on air. Ενίοτε τους κουνούσε και το δάχτυλο με δημοσιεύματα, για να τους επαναφέρει στην τάξη. Αναπόφευκτα, στην πορεία Μαρτίνης και παράταξη Μανώλη Γλυνού ταυτίστηκαν τόσο που ο Μαρτίνης να υπαγορεύει την πολιτική στην Συμμαχία και ο Μανώλης Γλυνός να πηγαίνει μάρτυρας κατηγορίας του Περιφερειάρχη σε μήνυση που είχε καταθέσει ο Μαρτίνης, χωρίς μάλιστα ο Γλυνός να έχει καμία σχέση και καμία γνώση της υπόθεσης για την οποία έσπευσε σαν να προσφέρει τις υπηρεσίες του στον κανονικό αρχηγό της παράταξής του!
Σήμερα παρατηρούμε τα αποτελέσματα αυτής της άβουλης και απολίτικης παρέας: κατάφεραν να παραδώσουν την αντιπολίτευση όχι μόνο σε έναν εξωθεσμικό παράγοντα, αλλά και σε έναν άνθρωπο με γνωστό παρελθόν. Ταυτίστηκαν μαζί του, συνεισέφεραν τα μέγιστα στην αποθράσυνσή του, έριξαν νερό στο μύλο των ύβρεων και των συκοφαντιών του, έπαιξαν το παιγνίδι του, είδαν το τυρί, αλλά όχι τη φάκα.
Το «μανιφέστο» του Μαρτίνη, όπως και η αρχηγία του ιδίου δεν είναι κάτι που αντέχει σε σοβαρή κριτική και ο τρόπος παρουσίασής του ενίσχυσε τη αστειότητα που το χαρακτηρίζει.
Αντέχει όμως σε κριτική – και μάλιστα πολύ αυστηρή η ελαφρότητα, η επιπολαιότητα με την οποία η μείζων μειοψηφία του Περιφερειακού Συμβουλίου απαξίωσε τον θεσμικό της ρόλο.
Η παράταξη που προεκλογικά κατάφερε να ταυτιστεί με την πιο ρυπαρή προεκλογική περίοδο που γνώρισε ο τόπος, συνέχισε με τον ίδιο ακριβώς τρόπο και κατάφερε ένα ακόμη πολιτικό «επίτευγμα». Και το χειρότερο από όλα; Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι έχει αντιληφθεί το παραμικρό, ούτε για το τι έχει συμβεί, ούτε φυσικά για τις ευθύνες της.
