Στον πάτο της πολιτικής ζωής, η ανικανότητα να αρθρώσεις πολιτικό λόγο οδηγεί σε κωμικές καταστάσεις.
Ζούμε καιρό τώρα τέτοιες κωμικές καταστάσεις, όπου τα παιδιά που δεν αντέχουν να μην μπορούν να θίγουν υπολήψεις και να προσβάλουν ελεύθερα, περιφέρουν την αγανάκτηση τους !
Στην πολιτική πρέπει να μπορείς να αρθρώσεις στοιχειώδη πολιτικό λόγο και αν δεν μπορείς, ο πρώτος που το αντιλαμβάνεται αυτό είναι η ίδια η κοινωνία.
Η κοινωνία που δεν δέχεται να συμμετάσχει στο προσωπικό σου δράμα να μην κατέχεις το αξίωμα που εσύ μόνο βλέπεις στον πρωϊνό καθρέφτη σου.
Σε αυτό το επίπεδο του πολιτικού σκοταδισμού, η κοινωνία αντιδρά με γέλιο.
Τελικά, τα κατάφεραν τα κακομαθημένα παιδάκια, έκαναν την κοινωνία να γελάσει! Κάτι είναι κι αυτό!
