Με ηλιοφάνεια και μέση ετήσια θερμοκρασία 29 βαθμών κελσίου τον Σεπτέμβριο, δεν είναι να απορείς που στη νότια Ρόδο, η τουριστική σεζόν καλά κρατεί. Ανόθευτο φυσικό περιβάλλον, αναβαθμισμένη ποιότητα παροχών, πόλος έλξης για λάτρεις του wind surfing απ΄όλο τον κόσμο, αλλά και ζηλευτά Μοχίτο σε παραδείσια beach bar, συνθέτουν ένα τουριστικό προϊόν με ισχυρή ταυτότητα.
Ο Κολοσσός της Ρόδου, ένα από τα εφτά θαύματα της αρχαιότητας, αναπαριστούσε τον θεό Ήλιο, που λατρεύτηκε στο νησί των Δωδεκανήσων. Το μπρούτζινο άγαλμα αντανακλούσε τις ακτίνες του ήλιου, αφήνοντας άφωνους όσους εισέρχονταν στο λιμάνι. Το μέγεθός του εντυπωσίαζε καθώς ήταν ίδιο με το άγαλμα της Ελευθερίας. Εξάλλου ο Γάλλος γλύπτης Φρεντερίκ Ογκίστ Μπαρτολντί, που το φιλοτέχνησε, άντλησε την έμπνευση του από τον Κολοσσό της Ρόδου, ο οποίος συμβόλιζε την ελευθερία και την ανεξαρτησία των Ροδίων.
Πώς να μη λατρευόταν ο θεός Ήλιος σε έναν τόπο που διαφέντευε σχεδόν όλες τις ημέρες του χρόνου; Η γοητεία του, απαράμιλλή στο πέρασμα των αιώνων, εξακολουθεί να συγκεντρώνει εκατομμύρια «πιστών» που ταξιδεύουν ως εδώ για να νιώσουν το χάδι του. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία που είναι καταγεγραμμένα από το 1960 έως σήμερα, η μέση ετήσια θερμοκρασία στο νησί της Ρόδου είναι 22 βαθμοί. Όσο για τον Σεπτέμβριο η μέση ετήσια θερμοκρασία των 29 βαθμών και η κυριαρχία της ηλιοφάνειας, αποτελούν τους καλύτερους λόγους διακοπών. Βάλτε στην εξίσωση και τον παράγοντα «χωρίς πολυκοσμία, καλύτερες διακοπές» και θα καταλάβετε γιατί στη νότια Ρόδο, η τουριστική σεζόν καλά κρατεί.
Εδώ, όλα κινούνται, σε άλλους ρυθμούς ακόμα και στα μέσα Αυγούστου. Αν και η Δημοτική Ενότητα της Νότιας Ρόδου, καταλαμβάνει τη μεγαλύτερη έκταση με 379 τετ. χλμ. αντιπροσωπεύει μόλις το 5% των κλινών του νησιού και απευθύνεται σε όσους αποζητούν ανοιχτούς ορίζοντες και ηρεμία.
Οδηγώντας σε μιάμιση ώρα από την πόλη έως το πιο νότιο άκρο της, βλέπεις τα κτίρια να δίνουν σταδιακά τη θέση τους στον άπλετο χώρο, ενώ οι ορεινοί όγκοι με την πυκνή βλάστηση του βορρά, μετατρέπονται σε εικόνες εξωτικές με αμμόλοφους και απέραντες παραλίες που θες να μείνεις για πάντα εκεί.
Οι πιο φανατικοί επισκέπτες είναι αναμφισβήτητα οι surfers και οι kite surfers, που έ surfers και οι kite surfers , τη λιλιπούτεια χερσόνησο που χωρίζει στα δυο το πιο νότιο κομμάτι της Ρόδου. Ποτέ δεν έχουμε ξαναδεί τόσους μαζεμένους σέρφερς (ας μας επιτραπεί ο όρος και για τα δύο αθλήματα). Καθώς πλησιάζουμε στο Πρασονήσι, βλέπουμε πανοραμικά εκατοντάδες πανιά να χρωματίζουν τη θάλασσα και τον ουρανό. Στην αριστερή παραλία αυτοί που σερφάρουν στα κύματα και στη δεξιά αυτοί που κάνουν φιγούρες στον αέρα. Το Πρασονήσι είναι ένας μικρόκοσμος που συγκεντρώνει ανθρώπους απ’ όλο τον πλανήτη, έχοντας για μοναδικό μέλημα την ενασχόληση με τα αγαπημένα τους σπορ. Τι καιρό θα κάνει αύριο, πόσο θα φυσάει, με ποια κατεύθυνση, πότε θα πέσει ο αέρας;
Όλη η ζωή περιστρέφεται γύρω από τις διαθέσεις του Αίολου. Πληθώρα σχολών και καταστημάτων ενοικίασης εξοπλισμού, εξυπηρετούν τις ανάγκες των πιο αρχάριων, ενώ οι πιο προχωρημένοι καταφθάνουν ως εδώ με τα αυτοκινούμενα οχήματα ή τα τροχόσπιτά τους, περνώντας ατελείωτες ώρες παρέα με τα κύματα. Συνυπολογίζοντας και αυτούς που διαμένουν στα ξενοδοχεία της περιοχής, μιλάμε για έναν βασικό παράγοντα τόνωσης της τοπική οικονομίας και κατά συνέπεια επέκτασης της τουριστικής περιόδου της Ρόδου. Ένα πολύχρωμο συνονθύλευμα ανθρώπων που πηγαινοέρχονται με τις σανίδες τους, αγωνίζονται με τα στοιχεία της φύσης και με τον εαυτό τους και στο τέλος της ημέρας μοιράζονται με γέλια τις ιστορίες τους στις παραλίες, τα καφέ και τα εστιατόρια, δίνοντας ζωντάνια στο παρατεταμένο καλοκαίρι.
Εκτός όμως από τους λάτρεις της αλμυρής αδρεναλίνης, η νότια Ρόδος έλκει επισκέπτες που επιζητούν ηρεμία σε ένα ανόθευτο τοπίο, το οποίο όμως διαθέτει υψηλού επιπέδου υπηρεσίες. Το 75% των ξενοδοχείων ανήκουν στην κατηγορία των τεσσάρων αστέρων, ενώ στο σύνολο του νησιού το αντίστοιχο ποσοστό είναι 46%, δείχνοντας ξεκάθαρα τον προσανατολισμό. Κατά τη διάρκεια του οδοιπορικού μας και την ολιγόωρη στάση που πραγματοποιήσαμε στη Λαχανιά -στα νοτιοανατολικά παράλια ανάμεσα σε Πρασονήσι και Λίνδο- μία μεγάλη περιοχή που έχει ως επίκεντρο της το ομώνυμο χωριό στο λόφο και απλώνεται ως την απέραντη παραλία, διαπιστώσαμε ιδίοις όμμασι, την τάση προς μία ποιοτική αναβάθμιση. Όπως μας είπε μάλιστα ο διακεκριμένος Ιταλός σεφ Τζιοβάνι Σκαράτζι, κατά την επίσκεψη μας στο εστιατόριο του ‘’Sole Giaguaro’’ που στεγάζεται σε μια ήσυχη γειτονιά στη Λαχανιά : «Η άνοδος της επισκεψιμότητας στη Νότια Ρόδο, από ανθρώπους από όλο τον κόσμο οι οποίοι επιζητούν μία αναβαθμισμένη ποιότητα ζωής, σχετικά με τις γεύσεις, τη διαμονή και την ψυχαγωγία γενικότερα, συνετέλεσε σε μεγάλο βαθμό, έτσι ώστε να στεγάσω το όνειρο μου στον όμορφο αυτό τόπο».
Στην παραλία της Λαχανιάς, το Beach Bar ‘’Mea Terra’’, ευθυγραμμίζεται απόλυτα με την παραπάνω λογική, καθώς η υψηλή του αισθητική, εκφράζεται από την αρχιτεκτονική και τις άνετες ξύλινες ξαπλώστρες, έως το διακριτικό σέρβις. Ο ιδιοκτήτης του, Βαρθολομαίος Καμπουράκης, μας ανέφερε σχετικά: «Φιλοσοφία μας είναι η παροχή ποιοτικών υπηρεσιών και επιδίωξή μας η δημιουργία μίας φιλικής ατμόσφαιρας. Θεωρώ ότι το έχουμε πετύχει σε ικανοποιητικό βαθμό, αν αναλογιστούμε ότι ξεκινήσαμε τη λειτουργία μας το 2019 και ήδη αρκετά ζευγάρια που ήρθαν για διακοπές, την επόμενη χρονιά επέλεξαν να πραγματοποιήσουν εδώ το γαμήλιο πάρτι τους».
Ο επίλογός μας ανήκει δικαιωματικά στο διάσημο πλέον ‘’Mojito Beach Bar’’ που έβαλε εν πολλοίς στον τουριστικό χάρτη, τη Λαχανιά. Καθώς πλησιάζεις προς την απέραντη παραλία απλώνεται μπροστά σου ένα παραμύθι που περιλαμβάνει δεντρόσπιτα, ευφάνταστες πολύχρωμες καλλιτεχνικές δημιουργίες από ξύλο και πέτρα, ανθρώπους χαλαρούς και γελαστούς, μουσική σε ρυθμούς μπόσα νόβα, ρέγκε και σάλσα να «ντύνει» ιδανικά το σκηνικό. Όλα ξεκίνησαν το 2007 όταν η Θεοδώρα Ανδρουτσοπούλου, με καταγωγή από τη Ρόδο, ήρθε με τον σύζυγό της Ανδρέα και την μικρή τους κόρη Χριστίνα, επενδύοντας σε μία καλύτερη ποιότητα ζωής, μένοντας και δουλεύοντας εδώ: «Οτιδήποτε βλέπεις το έχουμε κάνει με τα χέρια μας, ολ’ αυτά τα χρόνια» μας λέει ο Αντρέας, για να συνεχίσει: «Φτιάξαμε ένα beach bar, δημιουργώντας ένα ευχάριστο περιβάλλον σαν και αυτό που θα θέλαμε να βρισκόμασταν οι ίδιοι σαν πελάτες. Όσοι επισκεφθούν τη νότια Ρόδο, θα περάσουν τουλάχιστον μία φορά από εδώ, ενώ στην πορεία των 14 χρόνων της λειτουργίας μας, έχουν δημιουργηθεί ισχυροί δεσμοί φιλίας με ανθρώπους από όλο τον κόσμο που έρχονται ξανά και ξανά».
Εννοείται βέβαια ότι δοκιμάσαμε μοχίτο, το δημοφιλές κοκτέιλ από την Κούβα, που έδωσε και την ονομασία του στο μπαρ. Η απόλαυση συμπληρωνόταν από τα χρώματα της δύσης που σχηματίζονταν στον ορίζοντα και το δροσερό αεράκι που φυσούσε. Δεν κατάλαβα για πότε το ήπια. Πριν παραγγείλω το επόμενο, ρώτησα τον Αντρέα: «Έχετε υπολογίσει πόσα μοχίτο δίνετε τη σεζόν;» για να απαντήσει αποστομωτικά: «Σίγουρα τα περισσότερα στην Ελλάδα και πρέπει να συγκαταλεγόμαστε ανάμεσα στα μπαρ με τη μεγαλύτερη κατανάλωση σε ρούμι παγκοσμίως. Φτιάχνουμε 15.000 μοχίτο τη σεζόν, καταναλώνοντας 1,5 τόνο ρούμι». Προλαβαίνετε να απολαύσετε κι εσείς ένα ή περισσότερα, καθώς το Mojito Beach Bar, θα σας περιμένει ως τα τέλη Οκτώβρη. Εδώ έχει πάντα ήλιο. Χαλαρά.
travel.gr
