Σε ένα μπαράζ αγωγών έχει επιδοθεί το Δημόσιο διεκδικώντας εκτάσεις σε ακριτικά νησιά της χώρας όπως οι Αρκιοί το Αγαθονήσι, η Στρογγύλη, το Μαράθι και η Ψέριμος.
Τα νησιά δηλαδή του Νοτίου Αιγαίου
Σε νησιά, που κατά κύριο λόγο ανήκουν στα Δωδεκάνησα, με λιγοστούς εναπομείναντες κατοίκους οι οποίοι στην ουσία φυλάνε «Θερμοπύλες», καθώς τα τελευταία χρόνια η Τουρκία αμφισβητεί όλο και πιο έντονα την ελληνικότητά τους.
Το Ελληνικό Δημόσιο λοιπόν, ενώ επί σειρά ετών δεν τους «ενόχλησε» (αντιθέτως, μέσω σχετικών νόμων το 1977 και το 1982, τους παρότρυνε να λάβουν και τίτλους, όπως και έκαναν πληρώνοντας αντίτιμο), τα τελευταία 3-4 χρόνια διεκδικεί με ένταση εκτάσεις από οικογένειες που τις είχαν και τις εκμεταλλεύονταν επί αιώνες.
Αγωγές Δημοσίου: Διεκδικεί εκτάσεις αμφισβητώντας τα βυζαντινά αυτοκρατορικά χρυσόβουλα
Χαρακτηριστικό είναι -προφανώς επειδή το κτηματολόγιο στις εν λόγω περιοχές κλείνει εντός του 2022-ότι από τον Σεπτέμβριο του 2021 έως το τέλος του έτους έχει προχωρήσει σε 100 και πλέον αγωγές. Εν ολίγοις δηλαδή έχει στραφεί κατά πάντων. Και διεκδικεί τις εν λόγω εκτάσεις αμφισβητώντας τα βυζαντινά αυτοκρατορικά χρυσόβουλα.
Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε μία από τις αγωγές: «…Οι χρυσόβουλοι λόγοι των Βυζαντινών αυτοκρατόρων Αλεξίου του Ά Κομνηνού, Ανδρονίκου Β´ Παλαιολόγου και Ανδρόνικου Γ´ Παλαιολόγου δεν συνιστούν νόμιμους τίτλους κτήσεως κυριότητας κατά παράγωγο τρόπο, αλλά μόνο συνδυαζόμενοι με πράξεις νομής μπορούν να προσπορίσουν δικαίωμα κυριότητας με πρωτότυπο τρόπο. ..Παρά το γεγονός ότι στα χρυσόβουλα οι αυτοκρατορικές παραχωρήσεις εμφανίζονται ως ες αεί, αυτές, είχαν προσωρινό χαρακτήρα και αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μοναχοί, ιδιαίτερα σε περιόδους πολιτικής αστάθειας, αμέσως μετά κάθε αλλαγή στο θρόνο, έσπευδαν να ζητήσουν την ανανέωση των χρυσόβουλων….».
Ως γνωστόν όμως, τα προνόμια και οι ιδιοκτησίες των ορθόδοξων Εκκλησιών ανά τον κόσμο στηρίζονται κυρίως σε χρυσόβουλα βυζαντινών αυτοκρατόρων. Όχι μόνο το ιδιοκτησιακό καθεστώς αλλά και ολόκληρη η παρουσία πρεσβυγενών Πατριαρχείων( Κωνσταντινουπόλεως, Ιεροσολύμων, Αντιόχειας, Αλεξάνδρειας) στηρίζεται σε αυτά. Το Ελληνικό Δημόσιο ωστόσο έρχεται τώρα, μέσω των αγωγών του, και τα «ακυρώνει». Σε μία περίοδο μάλιστα που η Τουρκία βάλλει κατά της Συνθήκης της Λωζάννης του 1923, αποτυπώνοντας πολλά από αυτά τα ακριτικά νησιά στον Χάρτη της ΄΄Γαλάζιας Πατρίδας΄΄, ως έκταση που η Ελλάδα παρανόμως έχει καταλάβει και η οποία, κατά την πολεμική ρητορική της, ανήκε πάντοτε στην ίδια και ουδέποτε μας την παραχώρησε.
Ως εκ τούτου, η αμφισβήτηση των Χρυσόβουλων λόγων -που έγιναν σεβαστοί επί αιώνες από Οθωμανούς και Ιταλούς κατακτητές στη περιοχή- μπορεί να έχει καταστροφικές συνέπειες για εμάς, καθώς, πράγματι, στη Συνθήκη της Λωζάννης δεν αναφέρεται ονομαστικά το σύνολο των παραπάνω νησιών και βραχονησίδων, πλην όμως είναι καταγεγραμμένα ως Ελληνικά από τους Βυζαντινούς χρόνους . Και τα χρυσόβουλα προφανώς είναι το πιο δυνατό επιχείρημα της Ελλάδας που ως διάδοχος του Βυζαντίου τα έχει στην κατοχή της μέσω της Συνθήκης της Λωζάνης καθώς και της Συνθήκης των Παρισίων του 1947, βάση της οποίας τα Δωδεκάνησα πέρασαν από τους Ιταλούς στη Χώρα μας.
Πλην των παραπάνω όμως, έντονο προβληματισμό και απορίες δημιουργεί το σκεπτικό άσκησης των επίμαχων αγωγών, αφού, αν κριθεί από τα Δικαστήρια (μέχρις στιγμής πάντως το Ελληνικό Δημόσιο έχει ηττηθεί), ότι οι κάτοικοί τους, δεν κατέχουν νόμιμα τις περιουσίες τους, θα εξαναγκαστούν να τα εγκαταλείψουν.
Αγωγές Δημοσίου: Τι λέει δικηγόρος που εκπροσωπεί κατοίκους των Αρκιών
Όπως δηλώνει στην «R» ο δικηγόρος Παναγιώτης Γκούσκος, που εκπροσωπεί μαζί με τον δικηγόρο Μιχάλη Δερβίση, κατοίκους των Αρκιών «…Το Δημόσιο ενώ τις προηγούμενες δεκαετίες, με διάφορες νομοθετικές διατάξεις τους παρακίνησε να εγκατασταθούν ή να επιστρέψουν σ’ αυτά με τις οικογένειές τους, λαμβάνοντας εγκριτικές αποφάσεις διά των τοπικών οργάνων του για την νόμιμη μεταβίβαση των αγροτεμαχίων που καλλιεργούσαν οι δικαιοπάροχοι τους, έναντι μάλιστα τιμήματος αγοράς καθορισμένο κι αυτό από το αντίδικο, έρχεται σήμερα όλως καταχρηστικά και σε πλήρη ιστορική και νομική ασυνέπεια, ν’ αμφισβητήσει την κυριότητά τους, ισχυριζόμενο ότι ο τίτλος τους, τελικά, είναι μη νόμιμος. Υπογραμμίζω ότι, οι λιγοστές οικογένειες που κατοικούν στους Αρκιούς, δεν απέκτησαν, εσχάτως, κυριότητα από το Δημόσιο, αλλά προαιωνίως απ’ τον απώτατο δικαιοπάροχό τους την Ιερά Μονή Πάτμου.
Αξιοσημείωτο πως, τα δικαιώματά τους έγιναν σεβαστά από τους Οθωμανούς και Ιταλούς κατακτητές, αφού δεν ενοχλήθηκαν στο διάβα των αιώνων παρ’ ουδενός. Το Ελληνικό Δημόσιο, διά των οργάνων του, συνετέλεσε μόνο στην απόκτηση τίτλων, ουχί δωρεάν, ώστε να τακτοποιηθεί η εκκρεμότητα αυτή. Είναι λυπηρό κι εθνικά καταστροφικό να επιθυμεί το Δημόσιο να υφαρπάξει τις περιουσίες των κατοίκων -να τις κάνει τι άλλωστε;- των ακριτικών αυτών νησιών, κάτι που θα οδηγήσει στην απόλυτη ερήμωσή τους. Σ’ εκείνους που φυλάνε Θερμοπύλες, οφείλουμε τιμή κι αυτό πρέπει η Χώρα να το κατανοήσει και να τους το δείξει εμπράκτως».
