Με συγκεντρώσεις για την Εργατική πρωτομαγιά την Κυριακή 1η Μαΐου, συμμετέχουν οι συνδικαλιστικές οργανώσεις στον αγωνιστικό εορτασμό της ημέρας, ενώ υπενθυμίζεται ότι η αργία έχει μεταφερθεί για τη Δευτέρα 2 Μαΐου.
Προσυγκέντρωση στις 11 το πρωί, στα γραφεία του Εργατικού Κέντρου Ρόδου και πορεία προς εργασιακούς χώρους στο κέντρο της πόλης, θα πραγματοποιηθεί την Κυριακή για την εργατική Πρωτομαγιά, ώστε οι εργαζόμενοι θα ενημερωθούν για το διεκδικητικό πλαίσιο του Ε.Κ.Ρ.
Σταθμός στην εργατική – λαϊκή πάλη ενάντια στην ακρίβεια, στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την ελληνική εμπλοκή η απεργιακή συγκέντρωση για την Εργατική Πρωτομαγιά που θα πραγματοποιηθεί στη Ρόδο, στην πλατεία Αγίου Νικολάου στις 11: 00 π.μ.
Αναφέρει το κοινό κάλεσμα που εξέδωσαν το Σωματείο, Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ρόδου, ο Σύλλογος Εργαζομένων Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, το Σωματείο Συνταξιούχων ΙΚΑ Ρόδου, η Τοπική Διοικούσα CTS Δωδεκανήσου (Εργαζόμενοι ΟΤΕ) και το σωματείο του ξενοδοχείου Mira Mare:
«Στο νησί μας κάθε χρόνο η εργατική πρωτομαγιά συμπίπτει χρονικά με την έναρξη της τουριστικής σεζόν, γι’ αυτό αποκτά ξεχωριστεί σημασία να ακουστούν τα αιτήματα της εργατικής τάξης του νησιού μας.
Τη στιγμή που ξενοδόχοι, μεγαλοεπιχειρηματίες, αεροπορικές εταιρίες, εφοπλιστές, όλες οι μεγάλες επιχειρήσεις του τουριστικού κλάδου τρίβουν τα χέρια τους και προβλέπουν φέτος θετικά σενάρια για την κερδοφορία τους, οι εργάτες και οι εργάτριες, οι μικροεπιχειρηματίες αγωνιούν για το πώς θα εξασφαλίσουν τα προς το ζην και πως θα προστατέψουν την υγεία τους από την εξαντλητική εργασία.
Τα επιδόματα και η αύξηση του βασικού μισθού που νομοθέτησε η κυβέρνηση της ΝΔ είναι σκέτη κοροϊδία. Η ακρίβεια στους λογαριασμούς του ρεύματος, οι τιμές και οι φόροι των καυσίμων, η ακρίβεια στα είδη πλατιάς κατανάλωσης, ειδικά στη Ρόδο, μας έχουν ροκανίσει ήδη δύο μισθούς. Αυτή είναι η απάντηση σε όσους υποκριτικά ρωτάνε γιατί δεν έρχονται εργατικά χέρια στο νησί. Οι μισθοί είναι καθηλωμένοι από την εποχή των μνημονίων, που μας φόρτωσαν στον σβέρκο οι αριστερές, οι δεξιές και οι αριστεροδεξιές κυβερνήσεις (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ). Χαρακτηριστικό είναι ότι τα πολυδιαφημισμένα 713 ευρώ μεικτά είναι 38 ευρώ λιγότερα από τον κατώτατο μεικτό μισθό των 739 ευρώ που έπαιρναν οι εργαζόμενοι πριν 13 χρόνια.
Γι’ αυτό είναι ανάγκη να δυναμώσει ο διεκδικητικός αγώνας για:
– Επαναφορά της συλλογικής διαπραγμάτευσης της ΕΓΣΣΕ ως αφετηρία για την αύξηση του κατώτερου μισθού, διεκδικώντας 825€ κατώτερο μεικτό μισθό.
– Υπογραφή ΣΣΕ για τους ξενοδοχοϋπαλλήλους με αύξηση 10% .
Μαζικές προσλήψεις μόνιμου προσωπικού με κίνητρα για τα νησιά στην υγεία και παιδεία.
– Αυξήσεις στους μισθούς πάνω από το ύψος του πληθωρισμού.
Κατάργηση όλων των φόρων στο ρεύμα και στο φυσικό αέριο, στα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης.
– Γενναία μείωση τιμών και πλαφόν στα βασικά είδη, στην ενέργεια, στα καύσιμα.
– Διαγραφή χρεών, κανένα εργατικό – λαϊκό σπίτι χωρίς ρεύμα, νερό, τηλέφωνο και τρόφιμα.
– Γενική μείωση του συντελεστή ΦΠΑ για την Ρόδο και όλα τα νησιά κατά 50% .
Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση της ΝΔ μαζί με τα κόμματα που χειροκροτούσαν τους ναζί του Αζόφ στην βουλή, μας εμπλέκουν σε έναν πόλεμο εμπορικό και στρατιωτικό με την Ρωσία που τις συνέπειες του θα κληθούμε για άλλη μια φόρα, όπως με τον πόλεμο κατά της πανδημίας, να τον πληρώσουμε εμείς. Είτε αυτό αφορά τα δισεκατομμύρια που ξοδεύονται στους πολεμικούς εξοπλισμούς, είτε αυτό αφορά τις συνέπιες του εμπορικού πολέμου, που στο νησί μας θα εκφραστεί στους εργαζόμενους επιχειρήσεων που συνεργάζονται με την Ρωσική αγορά, στα πανάκριβα καύσιμα, στα ακτοπλοϊκά – αεροπορικά εισιτήρια και στο καλάθι του σουπερμάρκετ.
Αυτός ο πόλεμος που εκδηλώθηκε με την δολοφονική εισβολή του Ρωσικού στρατού στην Ουκρανία κατανοούμε ότι δεν έχει καμία σχέση με τα ψέματα που ακούγονται απ’ όλες τις μεριές. Αιτία αυτού του πολέμου είναι ο αδυσώπητος ανταγωνισμός των ολιγαρχών της Ρωσίας με τους ολιγάρχες των ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ για τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και του ανθρώπινου δυναμικού της Ουκρανίας και για το ποιος θα κυριαρχήσει οικονομικά – στρατιωτικά στην Ευρώπη
Γι’ αυτό πρέπει να δυναμώσει ο αγώνας για:
– Καμιά συμμετοχή της χώρας μας στον πόλεμο με οποιοδήποτε πρόσχημα και με οποιοδήποτε τρόπο, με πολεμικό υλικό, με στρατιωτικά μέσα, με εκστρατευτικό σώμα.
– Να μην χρησιμοποιηθεί το ελληνικό έδαφος για τα σχέδια των μακελάρηδων.
– Να κλείσουν τώρα όλες οι αμερικανοΝΑΤΟϊκές στρατιωτικές βάσεις στη χώρα.
Η 1 Μάη μας θυμίζει ότι «μόνο ο λαός μπορεί να σώσει τον λαό».
Η 1 Μάη στο Σικάγο το 1886, στη Θεσσαλονίκη του1936, στην Καισαριανή το 1944 μας διδάσκει ότι οι λαοί κέρδισαν μόνο με την οργανωμένη πάλη τους ενάντια στους εκμεταλλευτές τους. Κλείνουμε τα αυτιά μας στις ψευτιές των εργατοπατέρων και των κομμάτων που υπόσχονται εύκολες λύσεις. Αυτοί με τα ψέματα τους προσφέρουν υπηρεσία στους «ολιγάρχες» του τόπου μας. Καλλιεργούν την ηττοπάθεια στον λαό. Μας λένε ότι «τίποτα δεν γίνεται» και ότι η απεργία έχει «φάει τα ψωμιά της». Τον φόβο των αφεντικών τους εκφράζουν, όμως όπως έγραψε και ο Μπρέχτ «..Κάποτε αλλάζουν οι καιροί. Και οι ελπίδες των λαών ξεσπάνε..»
