Με εκκλησιαστική μεγαλοπρέπεια πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια του Ιερού Ναού Οσίου Μελετίου στην ιερά Μονή Υπεραγίας Θεοτόκου Υψενής σήμερα, Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2022.
Στα Εγκαίνια προσκλήθηκαν και συμμετείχαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Εἰρηνουπόλεως κ. Δημήτριος, Λέρου, Καλύμνου και Αστυπαλαίας κ. Παΐσιος, Κυδωνίας και Ἀποκορώνου κ. Δαμασκηνός, Κώου και Νισύρου κ. Ναθαναήλ, Νουβίας κ. Σάββας, Σύμης κ. Χρυσόστομος και Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρων, οι Θεοφιλέστατοι Επίσκόποι Τζίντζας και Ανατολικῆς Ουγκάντας κ. Σίλβεστρος, Στρατονικείας κ. Στέφανος και Ολύμπου κ. Κύριλλος, Αγιορείτες Ηγούμενοι (Ιβήρων κ. Ναθαναήλ, Σίμωνος Πέτρας κ. Ελισσαίος και Σταυρονικήτα κ. Τύχων), Ηγούμενοι άλλων Μονών, πολλοί Κληρικοί από την ιερά Μητρόπολη Ρόδου και άλλες Μητροπόλεις, Μοναχοί και Μοναχές από διάφορα Μοναστήρια της πατρίδας μας και του εξωτερικού.
Παρέστησαν επίσης οι Βουλευτές του Νομού. κ.κ. Κόνσολας Μάνος, Υψηλάντης Βασίλης, Ιατρίδη Τσαμπίκα, Παππάς Γιάννης, ο Αντιπεριφερειάρχης Νοτίου Αιγαίου κ. Χρήστος Ευστρατίου, ο Δήμαρχος Ρόδου κ. Αντώνιος Καμπουράκης, ο αντιδήμαρχος Κώστας Ταρασλιάς , ο Γιάννης Φλεβάρης , ο Διοικητής ΑΣΔΕΝ κ. Δημήτριος Χούπης και εκπρόσωποι των τοπικών αυτοδιοικητικών, στρατιωτικών και άλλων Αρχών.
Το απόγευμα της Παρασκευής πραγματοποιήθηκε η τελετή του καταμερισμού των ιερών Λειψάνων ( Ιερομαρτύρων Χαραλάμπους και Κυρίλλου του Λουκάρεως Πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως και Οσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευής) και ακολούθησε ο πανηγυρικός Εσπερινός χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου αγίου Κυδωνίας κ. Δαμασκηνού.
Το πρωί του Σαββάτου μετά την Ακολουθία του Όρθρου στο παλαιό Καθολικό της Κοιμήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου έλαβε χώρα η τελετή των Εγκαινίων και ακολούθησε η Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ. Κυρίλλου, ο οποίος στην ομιλία του τόνισε τη σημασία του γεγονότος, αναφέρθηκε στο ιστορικό της ανέγερσης και εξέφρασε τον έπαινο της Εκκλησίας και τις προσωπικές του ευχαριστίες προς την Ηγουμένη οσιωτάτη Μοναχή Μαριάμ και την Αδελφότητα για το συντελεσθέν έργο της ανέργεσης του νέου καλαίσθητου και μεγαλοπρεπούς ιερού Ναού.
Ακολούθησε η ομιλία της οσιωτάτης Ηγουμένης με τις δέουσες ευχαριστίες προς όλους τους συνεργήσαντες στην αποπεράτωση του.
Ακολούθησε το γεύμα στην τράπεζα της Ιεράς Μονής και η διανομή φαγητού στους πολυπληθείς προσκυνητές που κατέκλυσαν τους χώρους της ιεράς Μονής.
Ο ιερός Ναός του Οσίου Μελετίου θεμελιώθηκε στις 13 Ιουνίου του έτους 2012 από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ρόδου κ. Κύριλλο. Τα αρχιτεκτονικά σχέδια εκπονήθηκαν από τον αρχιτέκτονα κ. Γεώργιο Καραβέλατζη και για την ανέγερση και διακόσμηση συνεργάστηκαν πολλοί ειδήμονες. Το ξυλόγλυπτο χειροποίητο εικονοστάσιο φιλοτεχνήθηκε από τον τοπικό ξυλογλύπτη κ. Σταύρο Σεγκούνα και οι Εικόνες από τις αγιογράφους αδελφές της ιεράς Μονής.
Η ομιλία του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Ρόδου κ. ΚΥΡΙΛΛΟΥ:
“Σήμερον χιτῶνα νοητόν, τὸν ἄνωθεν ὑφαντὸν ἐκ θείας χάριτος, ἡ Ἐκκλησία σου Κύριε, ὥσπερ νύμφη ἐστολίσατο, καὶ τοὺς οἰκείους συγκαλεῖ πρὸς εὐφροσύνην λαούς, εἰς τὸ μέλπειν· Πάντα τὰ ἔργα ὑμνεῖτε τὸν Κύριον.” (Κανών Ἐγκαινίων).
Σεβασμιώτατοι καί Θεοφιλέστατοι ἅγιοι Ἀρχιερεῖς καί οἱ λοιποί ἁπαξάπαντες ἐκ τοῦ ἱεροῦ καταλόγου,
Ἀξιότιμοι κύριοι Ἄρχοντες τοῦ τόπου καί ἐκπρόσωποι τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν,
Φιλόχριστο ἄθροισμα τῶν πιστῶν,
Αἰσθήματα δοξολογίας πρός τόν φιλάνθρωπο Θεό καί εὐγνωμοσύνης γιά τό ἄπειρο ἔλεός Του κατακλύζουν σήμερα τίς ψυχές μας. Πρόξενος πνευματικῆς εὐφροσύνης καί ἀγαλλιάσεως ἀνέτειλε ἡ παροῦσα ἡμέρα καί χαίρει τό χριστεπώνυμο πλήρωμα τῆς Παυλικῆς Ἐκκλησίας τῶν Ροδίων γιά τό σημερινό ἐξαίρετο γεγονός. ”
Δόξα τῷ Θεῷ” γιά τή μεγάλη τούτη ἡμέρα, κατά τήν ὁποία “ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἡμᾶς συνήγαγε” γιά νά ἐπιτελέσουμε τά Ἐγκαίνια τοῦ νεοδμήτου ἱεροῦ Ναοῦ τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός Μελετίου στόν ἀπό τούς παλαιοχιστιανικούς ἤδη χρόνους ἁγιασμένο τοῦτο τόπο τῆς παλαιφάτου ἱερᾶς καί σεβασμίας Μονῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ὕψους, τῆς σήμερα γνωστῆς ὡς Ὑψενῆς, ἀποδίδοντες τήν τιμή καί τόν ὕμνο στό ἡγιασμένο τέκνο τῆς Ροδονήσου, τό ὄνομα τοῦ ὁποίου ἀναγράφηκε στίς ἁγιολογικές Δέλτους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τήν εὐλογημένη ἐκείνη ἡμέρα τῆς 17ης Νοεμβρίου τοῦ ἔτους 2013 κατόπιν προτάσεως τῆς ἐλαχιστότητάς μου καί ἀποφάσεως τῆς Αὐτοῦ Θειοτάτης Παναγιότητος, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου καί τῆς περί Αὐτόν Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου.
Ἡ Ἱερά Μονή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τοῦ Ὕψους, τῆς Παναγίας Ὑψενῆς, συγκαταλέγεται στά ἀρχαιότερα καί ἱερώτερα σεβάσματα τῆς τοπικῆς ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας μας. Τήν περίοδο τῆς ἀκμῆς της διαδέχθηκαν οἱ χρόνοι τῆς ἐρήμωσής της ἐξαιτίας τῶν καιρικῶν περιστάσεων πού ταλαιπώρησαν καί δοκίμασαν τό νησί μας. Ἀλλά παρόλο πού τά κτίσματα κατέπεσαν καί σβήστηκε πρός καιρόν ἡ ἀκοίμητη κανδήλα της ἡ θεία χάρις δέν ἐγκατέλειψε τόν τόπο. Ὁδήγησε ἐδῶ, μέ θαυμαστές ἀποκαλύψεις καί παράδοξα σημεῖα τόν «πτωχόν τῷ Πνεύματι» καὶ «καθαρόν τῇ καρδίᾳ» Μελέτιο γιά νά γίνει ὁ ὑπουργός τῆς εὐδοκίας τῆς Θεομήτορος καί νά ζωογονήσει τό Μοναστήρι της.
Ἐδῶ ὁ Ὅσιος ὁδηγούμενος ἀπό οὐράνιο φῶς βρῆκε τήν κρυμμένη Εἰκόνα της καί παρέδωσε ὁλοκληρωτικά τήν ὕπαρξή του στήν ὑπουργία τοῦ θαύματος. Ἐδῶ βάσταξε μέ ὁλοκληρωτική αὐταπάρνηση τόν σταυρό τῆς μοναχικῆς του ἀφιέρωσης, ἀγωνιζόμενος γιά τήν ἀνοικοδόμηση τῆς ἐρειπωμένης Μονῆς καί ἀναδεικνύοντάς την λιμάνι σωτήριο γιά τόν χειμαζόμενο τότε ἀπό τά δεινά τῆς ἀλλοπίστου δουλείας χριστιανικό λαό τῆς Ρόδου. Ἀπό ἐδῶ τό φῶς του ἔλαμψε «ἐνώπιον τῶν ἀνθρώπων», σύμφωνα μέ τόν εὐαγγελικό λόγο, καί διέλυσε πυκνά σκοτάδια ψυχικῆς θλίψης καί σωματικῆς ταλαιπωρίας. Στό πρόσωπό του ὁ λαός μας ἀναγνώρισε τόν γνήσιο ἄνθρωπο καί πιστό ὑπηρέτη τοῦ Θεοῦ καί τόν ἔστεψε, ἐνῶ ἀκόμα βρισκόταν στήν παροῦσα ζωή, μέ τό στεφάνι τῆς ἁγιότητας.
Συμπληρώθηκε δεκαετία ἀπό τήν ἡμέρα ἐκείνη τῆς 13ης Ἰουνίου τοῦ ἔτους 2012, κατά τήν ὁποία, μετά τόν Εσπερινό τῆς Μνήμης τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου Ἀρχιεπισκόπου Γορτύνης, κατατέθηκε ὁ θεμέλιος λίθος τοῦ ὑπό ἀνέγερση Ναοῦ καί ἄρχισαν οἱ οἰκοδομικές ἐργασίες. Στίς δυσκολίες τῶν καιρῶν καί στά προσκόμματα τῶν ἀνθρώπων ἀντιτάχθηκε ἡ βεβαιότητα τῆς πίστης ὅτι ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ μέ τήν μεσιτεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου καί τοῦ Ὁσίου Μελετίου θά συνεργήσει στήν οἰκοδομή καί ἀποπεράτωση.
Ἐνθυμοῦμαι τίς πρῶτες συζητήσεις γιά τήν οἰκοδομή ἑνός παρεκκλησίου στόν αὔλειο χῶρο τῆς Μονῆς. Ὁραματιζόμουν ἕνα μεγάλο Ναό ἀντάξιο τῆς ἁγιότητας καί τῆς προσφορᾶς τοῦ Ὁσίου, ὁ ὁποῖος κατά τήν πρώτη μου ἐπίσκεψη στό Μοναστήρι του, στίς 14 Ἰουνίου τοῦ ἔτους 2004, μέ ὑποδέχθηκε μέ τήν εὐωδία τῆς τιμίας Κάρας του. Ὅμως ὁ σκεπτικισμός ἦταν μεγάλος, καί κατά τά ἀνθρώπινα δικαιολογημένος, ὅσον ἀφορᾶ τήν ἐξασφάλιση τῶν πόρων καί τήν ὑλοποίηση τοῦ μεγαλεπήβολου γιά τήν ἐποχή τῆς οἰκονομικῆς κρίσης ἐγχειρήματος.
Ἐπέμεινα στήν ἄποψή μου γιά τήν οἰκοδομή ἑνός μεγάλου καί περικαλλοῦς Ναοῦ, νέου Καθολικοῦ τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, καί εὐχαριστῶ τήν Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη Μοναχή Μαριάμ καί τήν Ἀδελφότητα γιά τήν ἀποδοχή της καί τόν μεγάλο ἀγώνα πού ἀνέλαβαν καί μέ ἐπιτυχία ἐτελείωσαν. Σήμερα ὅλοι μαζί βιώνουμε τήν ἀλήθεια τοῦ ἀποστολικοῦ λόγου ὅτι “ἡ ἐλπὶς οὐ καταισχύνει”.
Δοξάζω τόν ἐν Τριάδι Θεὸ καί εὐχαριστῶ τήν ἔφορο τῆς Μονῆς Ὑπεραγία Θεοτόκο, διότι ἔτυχε σέ μένα, τόν ἐλάχιστο ἐν Ἐπισκόποις, ἡ εὐλογία, ἡ τιμή καί ὁ κλῆρος νά διενεργήσω τά δέοντα γιά τήν ἐπίσημη κατάταξη τοῦ Ὁσίου Πατρός Μελετίου στό Ἁγιολόγιο τῆς κατ᾽ Ἀνατολὰς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, σύμφωνα μέ τά ἀπό αἰῶνες κρατοῦντα καί σήμερα νά ἐγκαινιάζω τόν πρῶτο ἐπ᾿ ὀνόματί του οἰκοδομηθέντα Ναό μέ τά λείψανα τοῦ Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Χαραλάμπους, τῆς Ἁγίας Ὁσιοπαρθενομάρτυρος Παρασκευῆς καί τοῦ μεγάλου τέκνου τῆς ἱερᾶς μετανοίας μου, τῆς ἱστορικῆς καί περικλύτου Μονῆς τῆς Ἀγκαράθου, Ἁγίου Ἱερομάρτυρος Κυρίλλου τοῦ Λουκάρεως τοῦ ἀπό τοῦ Ἀλεξανδρινοῦ Θρόνου Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου, τό ὄνομα τοῦ ὁποίου πρόσφατα καταγράφηκε στό Ἁγιολόγιο τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας.
Εἴθε ἡ χάρη τους νά συνεργεῖ πάντοτε μέ τήν χάρη τοῦ Ὁσίου καί τήν χάρη τοῦ Ἁγίου Πρωτομάρτυρος Στεφάνου καί τοῦ ὁμωνύμου τοῦ Ὁσίου Ἀγίου Μελετίου τοῦ Πηγᾶ, τοῦ Ἀγκαραθίτου Πατριάρχου Ἀλεξανδρείας, ἐπ᾿ ὀνόματι τῶν ὁποίων καθιερώθηκαν τά δύο ἄλλα θυσιαστήρια τοῦ τρισυποστάτου τούτου ἱεροῦ Ναοῦ, καί νά ἀποβαίνει ἐνισχυτική γιά τήν Ἀδελφότητα τῆς ἱερᾶς Μονῆς πρός δόξα Θεοῦ καί σωτηρία ψυχῶν.
Εὐχαριστοῦμε τούς ἁγίους ἀδελφούς Ἀρχιερεῖς Εἰρηνουπόλεως κ. Δημήτριο, Λέρου, Καλύμνου καί Ἀστυπαλαίας κ. Παΐσιο, Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου κ. Δαμασκηνό, Κώου καί Νισύρου κ. Ναθαναήλ, Νουβίας κ. Σάββα, Σύμης κ. Χρυσόστομο καί Νέας Ζηλανδίας κ. Μύρωνα, τούς Θεοφιλεστάτους Ἐπισκόπους Τζίντζας καί Ἀνατολικῆς Οὐγκάντας κ. Σίλβεστρο, Στρατονικείας κ. Στέφανο καί Ὀλύμπου κ. Κύριλλο γιά τήν παρουσία τους καί τή συμμετοχή τους στή χαρά μας.
Εὐχαριστοῦμε τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτη πρ. Γάνου καί Χώρας κ. Ἀμφιλόχιο, ὁ ὁποῖος ὡς συγχωριανός τοῦ Ὁσίου, πρῶτος κατέγραψε τή διασωθεῖσα προφορική παράδοση καί ἐπαναλειτούργησε τή Μονή τῆς Ὑψενῆς, γιά νά καυχώμαστε ὡς τοπική Ἐκκλησία σήμερα γι᾽ αὐτή. Εὐχαριστοῦμε τούς Πανοσιολογιωτάτους ἁγιορεῖτες Καθηγουμένους Ἰβήρων κ. Ναθαναήλ, Σίμωνος Πέτρας κ. Ἐλισσαῖο καί Σταυρονικήτα κ. Τύχωνα, τούς ἄλλους Καθηγουμένους, τούς Κληρικούς, τούς Μοναχούς καί τίς Μοναχές πού ἦλθαν γιά νά συνεορτάσουν μαζί μας.
Εὐχαριστοῦμε τούς ἐκπροσώπους τῶν τοπικῶν πολιτικῶν καί στρατιωτικῶν Ἀρχῶν γιά τήν παρουσία τους. Εὐχαριστίες ὀφείλονται στόν Ἐφημέριο Λάρδου π. Σάββα Παπαδημητρίου, ὁ ὁποῖος μαζί μέ τούς κατοίκους τῆς Λάρδου κράτησαν γιά πολλά χρόνια ἄσβηστο τό καντήλι της. Εὐχαριστοῦμε τούς Ἐφημερίους τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεώς μας, οἱ ὁποῖοι μέ προθυμία καί ἀγάπη διακονοῦν ὅλα αὐτά τά χρόνια τίς λειτουργικές ἀνάγκες τῆς Ἱερᾶς Μονῆς. Ἐπίσης ὅλους, ὅσοι συνήργησαν στήν ἀνέγερση καί ἀποπεράτωση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ, τῶν ὁποίων τά ὀνόματα θά ἐκφωνήσει στήν προσφώνησή της ἡ ἁγία Καθηγουμένη, ἰδιαίτερα δέ τούς ὁμογενεῖς μας στήν Ἀμερική πού μέ τή συνδρομή τους ἀπέδειξαν γιά μιά ἀκόμα φορά ὅτι δέ λησμονοῦν τόν τόπο τῆς καταγωγῆς τους. Ἐπισφραγίζουμε, ἐκφράζοντας εὐχαριστίες πρός ὅλους ἐσᾶς, τόν φιλόχριστο καί φιλάγιο λαό μας, ὁ ὁποῖος μέ τήν παρουσία καί συμμετοχή του σήμερα στήν τελετή τῶν Ἐγκαινίων καταθέτει τή μαρτυρία γιά τήν ἁγιότητα τοῦ Ὁσίου Πατρὸς καί ἐπιστηρίζει τήν Ἀδελφότητα τῆς ἱερᾶς Μονῆς στήν “Κατὰ Χριστόν” πορεία της.
Μνημονεύουμε ἀξιοχρέως τῶν εὐσεβῶν καί παραδοσιακῶν κατοίκων τῆς Λάρδου καί τῆς εὑρύτερης περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι μέσα ἀπό τίς προφορικὲς διηγήσεις κράτησαν ζωντανή τήν παράδοση γιά τή χριστομίμητη πολιτεία καί τά θαύματα τοῦ Ὁσίου καί τά παρέδωσαν στούς μεταγενεστέρους. Μνημονεύουμε τοῦ ὀνόματος τοῦ μακαριστοῦ προκατόχου μας Ἀποστόλου Τρύφωνος, ὁ ὁποῖος πρῶτος ἐκ μέρους τῆς ἐπισήμου Ἐκκλησίας ἀναγνώρισε τήν ἁγιότητά του καί ἔδωσε τήν ἐντολή κατασκευῆς τῆς πρώτης λειψανοθήκης γιά νά φυλαχθοῦν τά τίμια λείψανά του. Μνημονεύουμε ἐπίσης ὅλων τῶν μακαριστῶν Ἐφημερίων τῆς Λάρδου καί ὅσων ἔζησαν ὡς φύλακες στή Μονή, οἱ ὁποῖοι δέν ἔπαυσαν νά τήν λειτουργοῦν, νά ἀνάβουν τό καντήλι της καί νά τή διατηροῦν μέχρι τήν ὥρα πού εὐδόκησε ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος νά ἐπαναλειτουργήσει ὡς γυναικεία πλέον Μονή.
Στή σημερινή Ἀδελφότητα τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ὑψενῆς ἔλαχε ὁ κλῆρος νά συνεχίζει τήν παράδοση τοῦ Ὁσίου Μελετίου. Εἶναι μεγάλη ἡ εὐθύνη καί βαρύ τό χρέος ἀλλά κάτω ἀπό τήν ἄριστη καθηγεσία τῆς Ἡγουμένης Μαριάμ καί μέ πνευματικό ὁδηγό τόν Ἡγούμενο τῆς Μονῆς Σταυρονικήτα τοῦ Ἁγίου Ὄρους πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη κ. Τύχωνα βαδίζει τόν δρόμο πού ὁ Ὅσιος ἐπανιδρυτής καί κτίτορας πρῶτος ἐβάδισε, ἀνταποκρίνεται ἐπάξια, μέ σύνεση καί φόβο Θεοῦ, στό πνευματικό της καθῆκον καί καταθέτει δυναμικά τό “παρὸν τοῦ Θεοῦ” στήν ταραγμένη ἐποχή μας.
Μέσα σὲ λίγα χρόνια ἔγιναν τόσα πολλά μέ ἀποκορύφωμα τήν ἀνέγερση τοῦ ἱεροῦ Ναοῦ. Ἡ προσπάθεια ἦταν τεράστια, κάποιες φορές φαινόταν ὅτι ξεπερνοῦσε τίς ὑπάρχουσες δυνάμεις. Μεγάλη ἡ ἀγωνία καί ὑπερμεγέθης ὁ ἀγώνας. Σήμερα καυχᾶται σύμφωνα μέ τόν ἀποστολικό λόγο “ὁ καυχώμενος ἐν Κυρίῳ καυχάσθω”. Ἀπό τήν ἡμέρα τῆς ἀπόφασης γιά τήν ἀνέγερση τοῦ Ναοῦ ἔλεγα: “Ἐμεῖς ἀρχίζουμε, ὁ Θεός καί ὁ Ὅσιος θά τό τελειώσει”. Αὐτό καί ἔγινε. Στήν Ἐκκλησία τά πάντα ἐνεργεῖ ἡ χάρις τοῦ Θεοῦ “ἐν μέσῳ παραδοξοτήτων καί ἀντιξοοτήτων” μέ βασική ἀρχή τό ἀποστολικό “τοῖς ἀγαπῶσι τὸν Θεὸν πάντα συνεργεῖ εἰς ἀγαθόν”.
Ἐκφράζω τήν εὐαρέσκεια τῆς Ἐκκλησίας καί ἄπειρες προσωπικές εὐχαριστίες πρός τήν Ὁσιωτάτη Καθηγουμένη καί τήν Ἀδελφότητα γιά ὅσα μέ ζῆλο καί αὐταπάρνηση ἐργάστηκαν καί ἐργάζονται. Καταθέτω τήν ὁμολογία γιά τήν ὑποδειγματική ἀναστροφή στή σχέση τους μέ τόν Ποιμενάρχη τους, τήν ἱερά Μητρόπολη καί τήν τοπική Ἐκκλησία. Δίδοντας τήν ὑπόσχεση γιά ἀκατάπαυστο πατρικό ὑποστηριγμό εὔχομαι νά καλλιεργεῖ ἀκατάπαυστα τά ἀγαθά τῆς εἰρήνης καί νά οἰκοδομεῖ τήν ἑνότητα γιά νά δοξάζεται ὁ Θεός καί νά ἀνακαινίζονται ψυχές.
Κλείνοντας τόν λόγο ἐπιθυμῶ νά τονίσω ὅτι, μέσα στά πλαίσια τῆς σημερινῆς γενικῆς χαρᾶς καί πανηγύρεως, ἐπιβάλλεται νά προσλάβουμε τό μήνυμα τῶν Ἐγκαινίων, μήνυμα τό ὁποῖο ὁ Θεός ἀπευθύνει στόν καθένα ἀπό μᾶς προσωπικά.
Τό χρέος τοῦ ἐγκαινισμοῦ τῆς ὑπάρξεώς μας, τοῦ ἀνακαινισμοῦ της, γιά νά καταφάσκουμε τήν χριστιανικότητα καί ἐκκλησιαστικότητά μας καί νά εἴμαστε “ναοὶ Θεοῦ ζῶντος”, ὅπως διδάσκει ὁ Ἀπόστολος. Χρέος τοῦ Χριστιανοῦ εἶναι ἡ ἀδιάκοπη ἀνανεωτική προσπάθεια στή μέσα στό χρόνο σχέση του μέ τόν ἄχρονο καί αἰώνιο Θεό.
Οἱ ὕμνοι τῶν Ἐγκαινίων πού ψάλλαμε μᾶς προέτρεψαν: “Τὰ παρόντα ἐγκαίνια πνευματικῶς πανηγυρίσωμεν”· “Ἐγκαινίζεσθε ἀδελφοί· καὶ τὸν παλαιὸν ἄνθρωπον ἀποθέμενοι, ἐν καινότητι ζωῆς πολιτεύεσθε, πᾶσι χαλινὸν ἐπιθέντες, ἐξ ὧν ὁ θάνατος· πάντα τὰ μέλη παιδαγωγήσωμεν, πᾶσαν πονηρὰν τοῦ ξύλου βρῶσιν μισήσαντες, καὶ διὰ τοῦτο μόνον μεμνημένοι τῶν παλαιῶν, ἵνα φύγωμεν· Οὕτως ἐγκαινίζεται ἄνθρωπος, οὕτω τιμᾶται ἡ τῶν Ἐγκαινίων ἡμέρα”. “Ανακαινίζου” εἶναι ἡ πρόσκληση. Ἐγκαινισμός τῆς ὑπάρξεως καί καθιέρωση τῆς ζωῆς στόν Θεό τῆς εἰρήνης, τῆς ἀγάπης, τοῦ ἐλέους καί τῆς φιλανθρωπίας. Γιά νά καταστοῦμε ναοί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ὄχι μέ γενικότητες καί ἀοριστίες, ἀλλά καλλιεργώντας τούς καρπούς Του στήν καθημερινότητα τῆς ζωῆς μας.
Ἄς παρακαλέσουμε τόν Θεό, ὁ σήμερα ἐγκαινιασθείς ἱερός Ναός τοῦ Ὁσίου καί θεοφόρου Πατρός Μελετίου νά παραμένει πάντοτε ὁ καθαγιασμένος χῶρος, ὅπου θά τελεσιουργεῖται τό μυστήριο τῆς βασιλείας τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ. Νά ἀποτελεῖ ἀληθινό φυτώριο πνευματικῆς καλλιέργειας καί ζωῆς καί νά ἀκτινοβολεῖ τήν ἀλήθεια, τή δύναμη καί τό κάλλος τῆς Ὀρθοδοξίας μας καί τῆς παραδόσεως τῶν Πατέρων μας.
“Τῷ δὲ δυναμένῳ ὑπὲρ πάντα ποιῆσαι ὑπερεκπερισσοῦ, ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν, κατὰ τὴν δύναμιν τὴν ἐνεργουμένην ἐν ἡμῖν, αὐτῷ ἡ δόξα ἐν τῇ Ἐκκλησίᾳ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ εἰς πάσας τὰς γενεὰς τοῦ αἰώνων. Ἀμήν”. (Ἐφεσ. 3:20-21)
