«Τα σύμπαντα σήμερον, χαράς πληρούνται. Χριστός ετέχθη εκ της Παρθένου». Γι’ αυτό, σήμερα, «αι δυνάμεις των ουρανών αγάλλονται, και η γη συν τοις ανθρώποις ευφραίνεται. Οι Μαγοι τα δώρα προσφέρουσιν, οι Ποιμένες το θαύμα κηρύττουσιν, ημείς δε ακαταπαύστως βοώμεν• Δοξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω αγαπητά.
Ο εορτασμός της Ενσαρκώσεως του Λόγου του Πατρός, της Γεννήσεως του ενανθρωπήσαντος “εκ Πνεύματος Αγίου και Μαρίας της Παρθένου” Κυρίου Ιησού Χριστού, δεσπόζει σε όλη την οικουμένη με ποικίλους τρόπους: με τους στολισμούς των σπιτιών και των δημόσιων χώρων, που προσπαθούν να φωτίσουν το σκοτάδι των ανθρώπων˙ με τα πατροπαράδοτα εδέσματα, που αφυπνίζουν τις αισθήσεις μας και παραπέμπουν σε μνήμες παλιές, στοργικές, μνήμες θαλπωρής˙ με την αγορά των δώρων, που εκφράζουν τα ιδιαίτερα συναισθήματα που τρέφουμε για τα αγαπημένα μας πρόσωπα˙ με τις οικογενειακές και φιλικές μας συγκεντρώσεις, που φέρουν την ελπίδα της ενότητας˙ με τους ύμνους και τα εορταστικά κάλαντα, που δημιουργούν μια ατμόσφαιρα κατάνυξης˙ με τις καμπάνες να ηχούν χαρούμενα, εορταστικά, καλώντας τους πιστούς να συμπορευθούν με τους Μάγους και τους Ποιμένες προς το λειτουργικό γεγονός της Ευχαριστίας, εκεί όπου γεννάται ο Χριστός και θυσιάζεται για μας, ώστε να μας ενώσει με την αγάπη του Πατρός. Με την Ενσάρκωση, τη θυσιαστική Σταύρωση και τη χαρμόσυνη Ανάσταση του Υιού του Θεού, «λύτρωσιν απέστειλε Κυριος τω λαώ αυτού».
«Μυστήριον ξένον ορώ και παράδοξον!»
Ο Δημιουργός της φύσεως ενώνεται με την κτίση και η ανθρώπινη φύση συμμετέχει στη θεότητα και περιβάλλεται εξ ολοκλήρου με την αγάπη και τη χάρη του Θεού. Χαρακτηρίζουμε αυτή την ενέργεια ως «μυστήριο», επειδή ξεπερνά κάθε λογική εξήγηση. Αυτό το γεγονός δεν μπορεί να περιορισθεί σε συναισθηματισμούς και σε μια ψυχολογική εμπειρία, επειδή η ύπαρξη του Θεού ξεπερνά κάθε ανθρώπινη κατανόηση.
Η δε έννοια της λύτρωσης και της συμφιλίωσης δια της φιλανθρωπίας Του δεν βασίζεται σε επίγεια δεδομένα. Υπερβαίνει κάθε δικαιοσύνη που σκοπό έχει την ικανοποίηση των ατομικών αναγκών και τελικά χωρίζει και απομονώνει τους ανθρώπους, δημιουργώντας μεταξύ τους ασυμβίβαστη έχθρα, πολέμους και ακαταστασίες, χωρίζοντας εν τέλει τους ανθρώπους και από τον Δημιουργό τους, τον Θεό. «Αυτός έκανε τους δύο αντιμαχόμενους κόσμους ένα λαό και γκρέμισε […] ο,τι σαν τείχος τους χώριζε και προκαλούσε έχθρα μεταξύ τους» (Εφεσ. 2:14-15). Ο Χριστός έρχεται και φέρνει το χαρμόσυνο μήνυμα της ειρήνης σε όλους τους ανθρώπους, είτε είναι κοντά στον Θεό είτε μακριά από Αυτόν (Έφεσ. 2:16-17). Εφόσον πιστέψουμε στον Χριστό, όλοι μας θα είμαστε παιδιά του Θεού και απόγονοι του Αβραάμ και κληρονόμοι της αιώνιας ζωής (Γαλ. 3:26-29).
Το «ξένο μυστήριο» που περιγράφει η υμνολογία μας είναι πολύ διαφορετικό από τα «μαγικά Χριστούγεννα», που διαφημίζονται στις μέρες μας. Η «μαγεία» αυτή υπόσχεται μια εφήμερη διακοπή από την καθημερινότητα της βιοπάλης και της πλήξης. Προσπαθεί να διασκεδάσει με ξέφρενες εκδηλώσεις τον ανθρώπινο πόνο, την ατομική απομόνωση και τις εντάσεις που υπάρχουν στις διαπροσωπικές σχέσεις. Επιδιώκει να βρει το «καινούργιο», την υπαρξιακή ανανέωση και επιβεβαίωση, μέσα από τη συσσώρευση δώρων. Ουσιαστικά, αυτό που καταφέρνει είναι να βάλει στη θέση της αλήθειας του Θεού το ψέμα και να κάνει τους ανθρώπους να λατρέψουν την κτίση αντί τον Κτίστη (Ρωμ. 1:25).
Έτσι, ο άνθρωπος ζει παγιδευμένος στις ψευδαισθήσεις του εαυτού του, όπου ο ίδιος γίνεται ένα αυτο-είδωλο, και του αφαιρείται η δυνατότητα να γνωρίσει κάτι άλλο πέρα από τον εαυτό του και αυτό που ζει. Μέσα στο αδιέξοδο αυτό όνειρο ζει μόνος, χωρίς τη δυνατότητα να βρει λύτρωση από τα βάσανά του.
Ο Θεός, βλέποντας, πως η ανθρωπότητα έχει αυτοπαγιδευθεί στον εαυτό της και έχει απομακρυνθεί απ’ Αυτόν, ο Οποίος είναι η πηγή της ζωής, δεν μπορεί να αποστρέψει το πρόσωπό Του από αυτό που έχει δημιουργήσει, από το πλάσμα Του, ούτε μπορεί να λησμονήσει το έργο Του, αλλά, εξαιτίας της σπλαχνικής Του αγάπης, βρίσκει κάθε τρόπο να ανανεώσει το ανθρώπινο γένος.
Με τον εορτασμό των Χριστουγέννων, ο Υιός του Θεού ενσαρκώνεται και μας συναναστρέφεται, προσφέροντας το Σώμα Του και το Αίμα Του σε μας, ώστε, με αυτό τον τρόπο, να μας κάνει «σύμμορφους» (να συμφωνούμε δηλαδή στη μορφή) με την «εικόνα» της δικής Του δόξας. Μας καλεί να Τον συναντήσουμε μαζί με τους Μάγους και τους Ποιμένες, να Τον γνωρίσουμε βαθιά μέσα μας, και να Τον βάλουμε στη φάτνη της καρδιάς μας. Στη συνέχεια, Εκείνος θα μας ελευθερώσει από την πλάνη των ειδώλων μας και θα μας «οικειοποιήσει» με τον Πατέρα, λυτρώνοντάς μας από τον θάνατο. Τότε η λαμπρότητα του Θείου Φωτός θα λαμπρύνει κάθε πτυχή της ζωής μας, και μαζί με τους αγγέλους θα ψάλλουμε το «Δόξα εν υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη, εν ανθρώποις ευδοκία».
Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.
Ας εορτάσουμε Χριστούγεννα με την βεβαιότητα της πίστεως στον γεννηθέντα Κύριο, τον Εμμανουήλ, το όνομα του Οποίου σημαίνει «Μεθ ημών ο Θεός» και να ευχηθούμε η παρουσία της χάριτός Του να μας δωρίζει την αληθινή χαρά, να υποστιάζει την ελπίδα μας στην πνευματική αναγέννηση της υπάρξεώς μας, να ειρηνοποιεί τον εαυτό μας, την κοινωνία μας, τον κόσμο ολόκληρο και να πυρπολεί τις καρδιές μας με τη φωτιά της ζωηφόρου αγάπης Του.
Ευχόμαστε αληθινά, ειρηνικά, ευφρόσυνα και ευλογημένα Χριστούγεννα.
Χριστούγεννα του δισχιλιοστού, και εικοστού δευτέρου σωτηρίου έτους
Διάπυρος προς Χριστόν τεχθέντα ευχέτης πάντων ημών.
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
†Ο ΡΟΔΟΥ ΚΥΡΙΛΛΟΣ
