Να ληφθούν άμεσα μέτρα ζητούν με ανακοίνωση τους οι τραυματιοφορείς του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου, οι οποίοι έχουν φθάσει στα όρια τους, λόγω της έλλειψης προσωπικού και των συνθηκών εργασίας τους.
Η ανακοίνωση
ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΜΕΤΑΦΟΡΕΙΣ ΑΣΘΕΝΩΝ (ΤΡΑΥΜΑΤΙΟΦΟΡΕΙΣ) ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟΥ ΡΟΔΟΥ (Γ.Ν.Ρ.)
· ΤΜΗΜΑ ΕΠΕΙΓΟΝΤΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ (Τ.Ε.Π.) ΕΙΣΑΓΩΓΕΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΣΕ ΚΛΙΝΙΚΕΣ- ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΓΙΑ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΑ – ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΑ – ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ
* ΕΣΩΤΕΡΙΚΕΣ ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΑΠΟ ΚΛΙΝΙΚΕΣ -ΠΑΡΑΠΟΜΠΕΣ – ΕΞΙΤΗΡΙΑ
* ΑΚΤΙΝΟΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΟ – Α/Α- ΑΞΟΝΙΚΟΣ & ΜΑΓΝΗΤΙΚΟΣ ΤΟΜΟΓΡΑΦΟΣ – U/S – TRİPLEX
* ΑΓΓΕΙΟΓΡΑΦΟΣ
* ΑΙΜΟΔΥΝΑΜΙΚΟ – Μ.Ε.Π.Ε. – Μ.Ε.Θ.
* ΜΟΝΑΔΑ ΤΕΧΝΗΤΟΥ ΝΕΦΡΟΥ (ΑΙΜΟΚΑΘΑΡΣΗ)
* ΕΝΔΟΣΚΟΠΙΚΟ ΓΑΣΤ/ΚΟ- ΟΥΡ/ΚΟ
* ΤΑΚΤΙΚΑ ΕΞΩΤΕΡΙΚΑ ΙΑΤΡΕΊΑ (Τ.Ε.Ι.)
* ΕΞΙΤΗΡΙΑ Ε.Κ.Α.Β.
* ΜΕΤΑΦΟΡΕΣ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟΥ (Χ/Ο)
Οι Τραυματιοφορείς του Γ.Ν.Ρ. βιώνουμε εδώ και χρόνια μία μόνιμη κατάσταση εξουθένωσης. Λόγω της τεράστιας έλλειψης προσωπικού έχουμε φτάσει η υπηρεσία να μας χρωστάει 516 περίπου ρεπό, κανονικές άδειες του ’22 , ακόμη και του ’21 σε κάποιους συναδέλφους.
Μαζί με την έλλειψη προσωπικού έχουμε να αντιμετωπίσουμε και τα διαλυμένα κρεβάτια των κλινικών τα οποία πολλές φορές δεν τσουλάνε, δεν στρίβουν ή δεν ανυψώνονται με συνέπεια να ταλαιπωρείται επιπλέων ο ασθενής και εμείς. Ιδιαίτερα για τις γυναίκες συναδέλφισσες η καταπόνησή είναι ακόμα μεγαλύτερη.
Τα αποτελέσματα ενός τέτοιου μόνιμου πλέον «καθεστώτος» είναι δυστυχώς για τους συν/φους οδυνηρά. Λόγω της έντονης, καθημερινής σωματικής, μυϊκής πίεσης έχουμε σακατευτεί πολλοί από μας με χρόνια μυοσκελετικά, καρδιαγγειακά, νεφρολογικά, αυτοάνοσα και άλλα προβλήματα υγείας. Οι μικροτραυματισμοί πάνω στην ένταση & την ταχύτητα της δουλειάς είναι συχνό φαινόμενο. Έτσι οι αναρρωτικές άδειες είναι ένας μόνιμος εφιάλτης. Πολλοί συνάδελφοι βγαίνουν εκτός μάχης και το βάρος πέφτει στους υπόλοιπους.
Οι Μεταφορείς Ασθενών είμαστε στην μεγάλη μας πλειοψηφία σε ηλικίες άνω των 50 – 60 αρκετά κουρασμένοι, με μηδαμινή ανανέωση, βιώσαμε και βιώνουμε την εγκατάλειψη, ακόμη και μέσα στην περίοδο της πανδημίας Covid 19 δεν είχαμε την επαρκή ενίσχυση, παρά μόνο με τα γνωστά μπαλώματα ελάχιστων συμβασιούχων, η οποία ενίσχυση χάνονταν όταν κάποιοι άλλοι νοσούσαν , έβγαιναν σε ειδικές άδειες και κάποιους τους έβγαζαν σε παράλογες αναστολές εργασίας.
Κάποιες άλλες προσλήψεις συμβασιούχων που αναμένουμε ακόμη εδώ και καιρό δεν τις αποδέχονται οι ενδιαφερόμενοι, είτε γιατί έρχονται από άλλα μέρη της Ελλάδας και τα οικονομικά κόστη είναι ασύμφορα για να ανταπεξέλθουν ή λόγω των αρνητικών εργασιακών μας συνθηκών που επικρατούν.
Τα τελευταία 10-12 χρόνια έχουμε 13 απώλειες από συνταξιοδοτήσεις, μετακινήσεις σε άλλα πόστα και δυστυχώς 1 θάνατο συναδέλφου. Αυτές οι ίδιες συνθήκες με τα ίδια δεδομένα βέβαια ισχύουν για το σύνολο των Τραυματιοφορέων στα Επείγοντα, Εσωτερικούς και Χειρουργείου .
Ενώ βάση οργανογράμματος θα έπρεπε να είμαστε 43, στην παρούσα φάση φαίνεται ότι είμαστε 24 στα χαρτιά. Έστω και με αυτό το νούμερο είμαστε μείον 50% ελλιπείς. Από αυτούς οι 18 είμαστε μόνιμοι εργ/νοι και οι 6 συμβ/χοι, επικουρικοί. Από αυτούς 3 συνάδελφοι είναι μερικώς απαλλαγμένοι και 2 συνάδελφοι είναι εντελώς απαλλαγμένοι από τα καθήκοντα του τραυματιοφορέα λόγω υγείας.
Ιδιαίτερα η κατάσταση γίνεται περισσότερο αφόρητη κι ασφυκτική όταν ανοίγει η τουριστική περίοδος κάθε χρόνο με την μεγαλύτερη προσέλευση πασχόντων, τροχαίων, πνιγμών, εμφραγμάτων, ορθ/κών χειρουργείων ,κ.τ.λ.
Δεν είναι λίγες οι φορές όπου δεν επαρκούν οι Τραυματιοφορείς και αναγκάζονται να επωμιστούν οι συνοδοί, οι νοσηλευτές, οι βοηθοί θαλάμων, οι γιατροί τις μεταφορές, όμως έτσι αναγκάζονται να αφήνουν τις δικές τους δουλειές και τα καθήκοντα όπου ουκ ολίγα προβλήματα αντιμετωπίζουν και οι συνάδελφοι των υπολοίπων ειδικοτήτων.
Αλλά φυσικά ούτε και οι συνοδοί μπορούν να ανταποκριθούν σε δύσκολα, βαριά περιστατικά.
Τα Τ.Ε.Π. (επείγοντα) , ένα πολύ σημαντικό στρατηγικής σημασίας τμήμα , λόγω έλλειψης προσωπικού λειτουργεί μόνιμα με προσωπικό ασφαλείας (9 Τ/Φ). Όταν κάποιος συνάδελφος αρρωστήσει οι υπόλοιποι συνάδελφοι καλούμαστε να δουλέψουμε σε δύο πόστα και με ένα ρεπό την βδομάδα.
Ανάλογη κατάσταση επικρατεί και με τους εσωτερικούς τραυματιοφορείς και των χειρουργείων. 3 εσωτερικοί οι οποίοι πολλές φορές γίνονται 2 και καλούνται να καλύψουν όλες τις εσωτερικές μεταφορές των κλινικών και των τμημάτων.
Χαρακτηριστικό είναι ότι μία τραυματιοφορέας καλείται να μεταφέρει βαριά περιστατικά όπως οι διασωληνωμένοι ασθενείς που κανονικά θα έπρεπε να μεταφέρονται από δύο τραυματιοφορείς.
Αντίστοιχα στα χειρουργεία 5 τραυματιοφορείς (4μόνιμοι και 1 συμβασιούχος) καλούμαστε πολλές φορές να καλύψουμε μέχρι και τέσσερεις χειρουργικές αίθουσες ενώ θα έπρεπε να καλύπτουμε το περισσότερο δύο αίθουσες. Υπόψιν ότι τα καθήκοντα των τραυματιοφορέων δεν περιορίζονται μόνο στην μεταφορά του ασθενεί, αλλά παρευρίσκεται στην χειρουργική αίθουσα σχεδόν σε όλη την διάρκεια του στησίματος και της εκτέλεσης ενός χειρουργείου, με καταμερισμένα ξεχωριστά καθήκοντα.
Εκτός όμως του εργασιακού μας «Γολγοθά», έχουμε παράλληλα να αντιπαλέψουμε άνισα
και τον οικονομικό μας «Γολγοθά», όπως εξάλλου όλοι οι εργαζόμενοι. Βιώνουμε κι εμείς, όπως οι περισσότεροι την ακρίβεια, τον πληθωρισμό, και την κρίση και την ανάπτυξη κάποιων άλλων την πληρώνουμε πάντα κι εμείς δυστυχώς .
Πάνω από μια 10ετία με 3 μνημόνια και 1 κρίση πανδημίας αφαιρέθηκε μεγάλο μέρος των εισοδημάτων μας, μειώθηκαν μισθοί, χάθηκαν δώρα, επιδόματα, παράλληλα αυξήθηκαν φόροι, εισφορές, λογαριασμοί, ενοίκια, καύσιμα, οικογενειακές δαπάνες με αποτέλεσμα να είναι αδύνατο να ανταπεξέλθουμε σε βασικές, στοιχειώδης ανάγκες του οικογενειακού προϋπολογισμού, αλλά και του προγραμματισμού της ζωής μας, ιδιαίτερα όσοι έχουν και παιδιά γνωρίζουμε στο πετσί μας από την καθημερινότητά μας. Έχουμε μία συν/φο που πηγαινοέρχεται από μακρινή απόσταση από το Νοσοκομείο και διανύει 70 χλμ καθημερινά επί πάρα πολλά χρόνια! Άλλοι συνάδελφοι διανύουν 40 χλμ καθημερινά για περισσότερα χρόνια!!
Πόσο πανάκριβα έχουν πληρώσει άραγε το δικαίωμά τους στην εργασία;;;
Χτυπάμε συναγερμό και φωνάζουμε προς πάσα κατεύθυνση αρμόδιων αρχών, διοικήσεων, διευθύνσεων, Υγειονομικής Περιφέρειας, Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Υπουργείου Υγείας, κυβέρνησης , αλλά και προς ολόκληρο τον Ροδιακό λαό,ότι: μόνο με το φιλότιμο, την αυτοθυσία, την αυταπάρνηση που έχουμε δείξει όλα αυτά τα χρόνια στο Νοσοκομείο μας, ιδιαίτερα οι παλαιότεροι από μας έχουν πλέον εξαντληθεί, δεν αρκούν πλέον αυτά!
Θέλουμε αξιοπρεπή ζωή, τη ζωή που μας ανήκει!! Πρέπει να μας πάρετε σοβαρά… ΔΕΝ
ΠΆΕΙ ΑΛΛΟ!!!
Συνημμένα συνυπογράφουμε οι Τραυματιοφορείς του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου:
ΑΘΑΝΑΣΑΚΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΜΑΡΙΑ
ΙΑΤΡΙΔΗΣ ΣΤΈΦΑΝΟΣ
ΚΑΡΑΧΑΝΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΚΟΖΑΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ
ΚΟΡΡΕΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΊΝΟΣ
ΚΥΡΙΑΖΗΣ ΣΤΈΦΑΝΟΣ
ΚΩΣΤΑΡΕΛΛΗ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ
ΚΩΣΤΟΥΛΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ
ΚΩΤΗ ΑΡΓΥΡΩ
ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΗ ΞΑΝΘΗ
ΠΑΠΑΚΥΡΙΑΚΟΥ ΧΡΙΣΤΙΝΑ
ΠΛΑΤΣΗ ΜΑΡΙΑ
ΣΑΜΟΥΡΑΚΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ
ΤΙΑΚΑΣ ΠΑΣΧΑΛΗΣ
ΤΣΑΚΙΣΙΡΗ ΜΑΡΙΑ
ΧΑΤΖΗΑΞΙΑΡΗΣ ΑΡΓΥΡΗΣ
ΧΡΥΣΟΧΟΟΣ ΜΙΧΑΗΛ
Εκ του ΔΣ του Συλλόγου Εργαζομένων του Γενικού Νοσοκομείου Ρόδου
Μπαρός Χαρίλαος
Αγγέλη Ελένη
Θεοδωρίδου Μαρία
Μαστοράκη Μαρία
Σουλούνια Λιάνα
Ιατρίδης Στέφανος
Τσακισίρη Μαρία
